بررسی مولفه های تأثیرگذار بر بهبود کیفیت فضایی پیاده روها به منظور تقویت محوریت پیاده در سطح محلات شهری-مطالعه موردی: منطقه 2 شهرداری تبریز

استفاده روزافزون از وسایل نقلیه شخصی در شهر تبریز، عدم توجه به مسیرهای حرکتی برای عابران، زندگی پیاده در شهر را محدود کرده است. این مسئله امکان زیست شهری و اجتماعی شهروندان را به شدت کاهش داده است. باهدف توجه به سبک زندگی پیاده در شهر تبریز، شهروندان در عین گذران زندگی روزمره خواهند توانست از فضاها، معماری، معابر و گذرگاه های فرهنگی و تفریحی شهر استفاده کنند. نوع تعامل و ارتباطی که حرکت پیاده در شهر ایجاد می کند، چه بین افراد و چه با محیط اطرافشان، در غنای فرهنگی و اجتماعی زندگی شهری و ارتقای زیست شهری تأثیر چشمگیر و بسزایی دارد. مطالعه حاضر به بررسی نمونه هایی از فضاهای پیاده در شهر تبریز پرداخته است تا با توجه به مولفه های مختلفی که در جهت بهبود یا ضعف کیفیات فضایی پیاده رو نقش دارند به یک جمع بندی کلی در این زمینه نائل شود.روش پژوهش به شکل ترکیبی می باشد که در آن به مطالعه مبانی نظری پژوهش در قسمت کیفی(شامل مولفه های تأثیرگذار بر کیفیات پیاده راه ها) پرداخته و در ادامه با برداشت وضع موجود پیاده روها در نواحی مورد نظر در منطقه ی 2 با استفاده از کارت شناسایی هر مسیر به آنالیز عناصر و ویژگی های مختلف موجود می پردازد و با مقایسه ی آن با مبانی نظری تشکیل پیاده روهای مطلوب، نتایج حاصل می گردد. هدف آن است با روش پیش رو کیفیت فضایی پیاده روها مورد بررسی قرارگرفته و ملزومات جهت تقویت آن مشخص گردد و در این راستا قدمی جهت بهبود زندگی پیاده در شهر تبریز برداشته شود.بر اساس یافته های تحقیق یک پیاده رو با طراحی مطلوب می تواند میزان کاربری آن را افزایش دهد. زمانی که پیاده روها دارایی فضایی چندمنظوره و فعال متکی بر عوامل مختلف دارد بیشتر از پیاده روهایی که صرفاً بر اساس محیط اطراف خود شکل گرفته اند موفقند. این ملاحظات شامل مواردی چون کاربری اراضی، درجه بندی گذر، مقیاس بناها و تراکم آن ها، ترافیک و سیاست گذاری های شهرداری ها می باشنداستفاده روزافزون از وسایل نقلیه شخصی در شهر تبریز، عدم توجه به مسیرهای حرکتی برای عابران، زندگی پیاده در شهر را محدود کرده است. این مسئله امکان زیست شهری و اجتماعی شهروندان را به شدت کاهش داده است. باهدف توجه به سبک زندگی پیاده در شهر تبریز، شهروندان در عین گذران زندگی روزمره خواهند توانست از فضاها، معماری، معابر و گذرگاه های فرهنگی و تفریحی شهر استفاده کنند. نوع تعامل و ارتباطی که حرکت پیاده در شهر ایجاد می کند، چه بین افراد و چه با محیط اطرافشان، در غنای فرهنگی و اجتماعی زندگی شهری و ارتقای زیست شهری تأثیر چشمگیر و بسزایی دارد. مطالعه حاضر به بررسی نمونه هایی از فضاهای پیاده در شهر تبریز پرداخته است تا با توجه به مولفه های مختلفی که در جهت بهبود یا ضعف کیفیات فضایی پیاده رو نقش دارند به یک جمع بندی کلی در این زمینه نائل شود.روش پژوهش به شکل ترکیبی می باشد که در آن به مطالعه مبانی نظری پژوهش در قسمت کیفی(شامل مولفه های تأثیرگذار بر کیفیات پیاده راه ها) پرداخته و در ادامه با برداشت وضع موجود پیاده روها در نواحی مورد نظر در منطقه ی 2 با استفاده از کارت شناسایی هر مسیر به آنالیز عناصر و ویژگی های مختلف موجود می پردازد و با مقایسه ی آن با مبانی نظری تشکیل پیاده روهای مطلوب، نتایج حاصل می گردد.